Ακόμη και μέσα στην προβλεψιμότητά τους, 45 χρόνια μετά, οι Αυστραλοί έχουν ακόμα το ελιξίριο της νεότητας.

Οι dance αστέρες των 90s χορεύουν ακόμα.

O μουσικός τα κάνει πλέον όλα μόνος του και μπλέκει rock, indie, soul, funk, blues και pop, με τον απόλυτα δικό του τρόπο.

Βόλτα στο Studio 54 ή αισθητική Instagram με vintage φίλτρα και hashtag: #ilovedisco;

Τέσσερα πιτσιρίκια από το Γιορκσάιρ βάζουν στο μπλέντερ post punk, νεορομαντικούς, rave, Chicago house και Detroit techno, για να χορέψουν στην πίστα του μέλλοντος. 

Μια συνεργασία με εφαλτήριο την αναγνώριση κοινών περιοχών αισθητικής κι ένα αποτέλεσμα που παίρνει τα metal και τα indie εύσημα.

Ένα άλμπουμ-νόμισμα που στριφογυρίζει στον αέρα της θλίψης του δημιουργού του και απαιτεί να διαλέξεις ξεκάθαρα πλευρά.

Οι Αμερικανοί στρέφονται στο λυρισμό που μας έχουν συνηθίσει, όμως με αρκετές υποχωρήσεις.

Ο Daniel Lopatin νοσταλγεί τα 80s αλλά και τον εαυτό του, στην πιο pop δουλειά του ως σήμερα.

Ανάμεσα στο «εδώ» και το «εκεί» βρίσκεται η δημιουργική κορύφωση του LogOut, μαζί με την ιδανική μετάβαση στον ελληνικό στίχο.

Το βρετανικό ντουέτο φτιάχνει μια δουλειά που ακούγεται απρόσμενα απλή και μελωδική και αξιοθαύμαστα πλήρης.

Μια συλλογή της Third Man Records για το βιολί στην ινδική μουσική που δεν είναι απλώς ένα εξωτικό άκουσμα της στιγμής, αλλά ένα παράθυρο σε έναν πολυδιάστατο, πολύχρωμο αλλά και αυστηρό πολιτισμό.

Ένας δίσκος που ερωτοτροπεί με τον ακροατή και τον ωθεί με τα μυαλά στα κάγκελα σε μία ευπρόσδεκτη χορευτική νιρβάνα.

Όσο δεν έχουμε dark ολονυχτίες, έχουμε δίσκους σαν αυτόν.